1-Andolsun kıyamet gününe.
2-Ve andolsun kendini kınayıp duran nefse.
3-Sanıyor mu insan, kemiklerini hiç mi toplayamayız?
4-Evet, değil kemiklerini, parmak uçlarını bile düzüp koşmaya gücümüz yeter.
5-Hayır, insan, ilerde olanı yalanlamak ister.
6-Ve kıyamet günü ne vakit diye sorar.
7-Ve şaşırıp gözler dikilince.
8-Ve ay tutulunca.
9-Ve güneşle ay birleştirilince.
10-İnsan der ki o gün, nerede kaçacak yer?
11-Hayır, yok kaçacak, sığınacak yer.
12-O gün Rabbinin katındadır karar edilecek yer.
13-O gün önce yaptığı da haber verilir insana, sonra yaptığı da.
14-Hayır, insanın azası, aleyhine tanıklık eder.
15-Özürlerini ortaya dökse de.
16-Vahyi, acele edip okumak için dilini oynatıp durma.
17-Şüphe yok ki onu toplayıp unutturmamak da bize düşer, okumak ve tertib etmek de.
18-Onu okuduk mu, uy okuyuşuna.
19-Onu anlatıp bildirmek de şüphesiz, bize düşer.
20-Hayır, siz geçip gideni seversiniz.
21-Ve ahireti bırakırsınız.
22-O gün yüzler parlar, güzelleşir.
23-Ve Rablerine bakar.
24-Ve yüzler, asılır, kararır.
25-Bellerini kıracak bir felaketi bekler.
26-Hayır; can, köprücük kemiklerine gelince.
27-Ve bir okuyup üfleyen yok mu denince.
28-Ve şüphe yok ki bu çağın, bir ayrılık çağı olduğunu anlayınca.
29-Ve baldır, baldıra dolaşınca.
30-O gün, Rabbinin tapısına götürülür.
31-O, ne birşeyi vermiştir sadaka olarak, ne namaz kılmıştır.
32-Ve fakat yalanlamıştır, yüz çevirmiştir.
33-Sonra da salınasalına yakınlarının yanına gitmiştir.
34-Kötülük sana gerek, gene de kötülük sana.
35-Sonra da kötülük sana gerek de gene kötülük sana.
36-Yoksa insan, sanır mı ki kendi keyfine bırakılır?
37-Erlik suyundan dökülen bir katre değil miydi?
38-Sonra bir kan pıhtısı oldu da onu yarattı, azasını düzüp koştu.
39-Derken ondan da erkek, dişi, çiftler yarattı.
40-Bunları yapanın, ölüyü diriltmeye gücü mü yetmez?